On top of the world

Beste volgers, vandaag een extra blog. Vandaag ging de wekker niet voor niets om 02:00 am! Zes meiden met slaperige ogen snel het bed uit want om 02:30 stond de taxi alweer voor de deur. What was about to happen? WE GAAN EEN VOLKAAN BEKLIMMEN!! 

Na een paar uurtjes slaap en een taxirit van ruim een uur zijn we eindelijk aangekomen in Batur. Toen we aan kwamen werd het duidelijk welke van de twee vulkanen we gingen beklimmen, het werd de Batur vulkaan van ruim 1700 meter hoog. 
Met nog maar één been uit de taxi werden we  al geconfronteerd met een temperatuur die ruim 15 graden kouder was dan normaal (no jokes). Zou het misschien daarom zijn dat al die mensen dikke jassen aan hebben en mutsen op? Daar stonden wij dan in onze hardloopbroek met een vestje.. Hoppa hier gaan we dan met onze zaklamp en flesje water in het pikke donker. Na tien minuten flink doorstappen kregen we het gelukkig al warm. We waren één van de snellere groepen met onze jonge beentjes maar dat was niet voor lange duur.. Al snel werd het een Frans meisje teveel ze viel bijna flauw door het hoge tempo, geen eten en weinig slaap (en roken helpt natuurlijk ook niet echt mee). 

Elke vijf minuten werd de vulkaan net wat serieuzer. Het beklimmen van deze vulkaan is toch wel "an other biscuit" ~ Louis van Gaal. Niet alleen het Franse meisje maar ook wij kregen het behoorlijk zwaar. Elke keer als we dachten dat de top dichterbij kwam viel het toch weer vies tegen. Op het moment dat de top behoorlijk dichtbij kwam raakte we steeds meer gemotiveerd. Nog even een paar flinke stappen  en klimpartijen - De gids en Lien trokken zelfs nog even een sprintje - en we waren er eindelijk. Uitgeput en bezweet zijn  we neer geploft op het randje. Nu wachten tot het licht wordt. 

Toen we nog maar net zaten kwamen onze gidsen al met matjes, ontbijt en lekkere warme thee (bezweet stil zitten in het donker op de top van een vulkaan in je vestje is toch wel pittig koud). Al snel voelde we niets meer van de kou, we werden al helemaal warm van het mooiste moment dat we ooit mee hebben gemaakt (wat we natuurlijk hebben vastgelegd)! Heerlijk genieten en tot ons zelf komen met een heerlijk muziekje. Als het aan ons lag bleven we daar zo lang mogelijk. Helaas was dit niet de planning en werd het na ongeveer een uur alweer tijd om naar beneden te gaan. Het aflopen van een vulkaan is nog gevaarlijker/uitdagender dan het opklauteren. Skiënd met onze gympies door het verpulverende lava met hier en daar een sprongetje of een val natuurlijk. "PIZZA POINT, PIZZA POINT" hoorde we Claire achter ons roepen. "Nee Claire, het is pizza slice.." En op dat moment pakte karma Lien goed terug en ging ze vol onderuit.. Op het moment de Flo Lien uitlachte duurde het niet lang meer voordat Flo ook nog even een bijschuiver pakte.. Ook de gidsen hadden even hun lach momentje. De rest van de weg naar beneden hebben we alleen nog maar "FOCOES, FOCOES" (focus) gehoord van de gidsen en hebben we helemaal dubbel gelegen. Bij de krater van de vulkaan nog even aapjes gekeken en onze schoenen uitgeklopt. 

Eenmaal beneden begonnen de spiertjes toch wel vermoeidheid symptomen te vertonen. Nog twintig minuutjes door de Chili pepervelden en langs de boerenhuisjes en we waren weer terug bij de parkeerplaats. Nadat we goed afscheid hadden genomen van onze geweldige gidsen was het alweer tijd voor de terugweg richting Ubud. Vanuit de taxi kon je goed de lava grens zien. We hebben de tijd van ons leven gehad dankzij onze lieve coördinator Tirta die alles voor ons geregeld heeft, dit stond namelijk niet op het programma. 

We zijn erachter gekomen dat de Batur volkaan niet voor iedereen is weggelegd. Je conditie moet echt goed zijn en blessures komen zeker niet goed van pas. Een stevige wandeling is er niets bij! 
Dikke kus en knuffel van ons