Déja vous

Wat doen we weer terug in Kuta? 

Heee luitjes,

Vandaag een blog van de afgelopen twee dagen. Toen we terug kwamen van de vulkaan hebben we gelijk een heerlijk koude shake gedronken want daar waren we echt weer aan toe. Helaas hadden we niet heel veel tijd want het volgende avontuur stond alweer voor de deur! 

Eenmaal terug in het huis hebben we snel een tas gepakt en zijn we met claire de taxi in gestapt.  Omdat we al bijna een week niet hebben geslapen kwamen we op het idee om een heerlijk hotel te boeken.

Hier gaan we dan! Een uur in de taxi terug naar Kuta waar we overnachten in het Swiss-belhotel tuban. In het hotel keken we onze ogen uit, WAUW wat is dit super! Beetje schaamte toen we naar binnen liepen, heel goed zagen we er niet echt uit. We waren helemaal kapot maar we moesten nog een half uur wachten op onze kamer.. Dit kwam doordat het vliegveld is afgesloten en de gasten nu om 15:00 uur mogen uit checken ipv 12:00, wat erg lief is van het hotel. Omdat we lang moesten wachten kregen we een lunch met 20% korting, helemaal super. 

Eenmaal in de kamer werd alles alleen nog maar beter. De kamer is ong 36m2 met drie grote twijfelaars, goed werkende airco en misschien nog wel het fijnste, een hele grote regendouche. We voelde ons net prinsesjes. Na een snelle duik in het zwembad met flo en daarna een heerlijke lange douche, waren we eigenlijk alweer te moe om nog iets te doen. 

Om 21:00 lagen we alle drie onverwachts alweer in een diepe slaap. Heerlijk geslapen met onze kleren nog aan. Toen de wekker ons 11 uur later wekte was het alweer tijd voor het ontbijt. Beneden aangekomen keken we onze ogen uit. Ze hadden alles! Van warme wafels tot heerlijke sushi. Hoeveel we ook wilden eten was onze maag behoorlijk gekrompen en hebben we van alles maar een beetje kunnen eten totdat we ons meer dan voldaan voelden. Terug in de kamer hebben we nog zo lang mogelijk genoten van onze heerlijke bedden. Nog even snel onze belangrijkste kleding wassen in de gootsteen en dan was het alweer tijd om onze spullen te pakken en uit te checken. Met onze rugzakken liepen we naar beneden en hebben 2 bedjes geclaimd voor ons drieën. Een fris duikje in de ochtend doet ons behoorlijk goed. Heerlijk fris zijn we gaan liggen op het steigerhout met muziek in om lang van dit moment te genieten. Rond half 4 zijn we er maar op uit gegaan om nog eventjes een drankje te doen in de lounge vlakbij ons oude hotel in Kuta met uitzicht op zee. Vanuit onze hotelkamer konden we het strand zien dus gingen er lopend heen. Eenmaal op weg dwaalden we een beetje rond in een wijk en vroegen bij een hotel naar de weg, we werden weer naar ons hotel verwezen en hebben een taxi genomen. Bleek dat we precies de verkeerde kant op gelopen hebben. Eenmaal aangekomen kregen we weer allemaal flashbacks van onze goede tijd daar. We hebben Claire de hotspots laten zien, even flink wat "Jetz" gekocht - aangezien ze dat niet in de grote supermarkten hebben en het super lekker is - en zijn vervolgens neer gestreken in het tentje. Heerlijk genoten van de frisse lucht, een goeie lunch en een heerlijk drankje. 

Toen het weer tijd was om terug te gaan hebben we even flink wat gepind voor Nusa Penida en hebben de eerste este taxi terug gepakt. De rit duurt ongeveer 1,5 en het leek of onze taxi chauffeur te laat was voor het eten en een boze vrouw thuis had zitten want hij reed voor z'n leven. Toeterend en scheurend ging hij iedereen voorbij. Gelukkig heeft ie niemand vermoord, hij reed zonder gordel om dus hij had er wel vertrouwen in. Daarna bleek dat de foto op de taxi sticker op het dashboard niet op hem leek. Ook zo'n fijn idee. Toen we ook nog een andere route reden naar Ubud kregen we een beetje onze twijfels. Gelukkig aan het eind van de rit herkende Lien de straten weer en zijn we veilig afgezet bij Kopi Desa. 

Daar hebben we onze laatste drankje gedaan als afscheid. De bar was helemaal leeg en een beetje ongezellig (en we misten onze huisgenoten ook best wel) dus zijn we maar naar het huis gegaan om alle weekendverhalen uit te wisselen en onze koffers te pakken voor de trip morgen. Eenmaal aangekomen was er niemand in er huis. We hadden een vermoeden dat iedereen uit eten was of zoiets. Toen we Chloë (een engels meisje) spraken in de kamer naast ons bleek het vermoeden te kloppen. Zij was vroeg naar huis gegaan om dat ze een ziekte opgelopen heeft helaas, nog eventjes gezellig bij gekletst en zijn daarna onze spullen maar gaan pakken.  Alles gepakt en klaargezet hebben we nog eventjes een blaadje gelezen maar we werden als snel moe. We waren eerst uit het wifi netwerk gekickt maar op het moment dat we net gingen slapen kreeg Flo opeens allemaal meldingen binnen, dus bij deze hebben jullie geluk en hebben jullie weer een stukje om te lezen. Weten trouwens niet of we de komende twee weken wifi hebben dus het zou kunnen dat dit het laatste bericht is voor de aankomende twee weken.

Dikke kus en knuffel,
Lien en Flo