Een sprong in het diepe
10 augustus 2015 - Nusa Penida, Indonesië
Hallo luitjes,
Het echte avontuur is nu begonnen. De wekker ging zoals gewoonlijk weer lekker vroeg. Om half 9 stond de taxi alweer voor de deur. Alles ingepakt en klaar voor de volgende bestemming!
Eenmaal in de taxi... (Dit stuk is saai, op naar de boot)... Toen we in de boot zaten hebben we de meest geweldige aussie ontmoet! Hij had grootse verhalen over Nusa en zijn reisverleden. Zo hebben we een kaartje gekregen met alle hotspots die we niet mochten missen. Het was een toffe man, hij vond ons Engels excellent, helaas dacht mevr. Mostert hier anders over.
Hier zijn we dan op een plaatje van Google! Door het heldere water en over het mooie strand kwamen we aan bij de pick up die ons naar het huis zou brengen. Super gaaf zo'n ding! Aangekomen bij het huis stond de lunch al klaar. Het eten hier is niet te vergelijken met het eten dat we kregen in Ubud, het is zo veel lekkerder!! Met een volle maag op naar het strand. Omdat het water zo laag stond konden we niet via het strand zwemmen omdat alle zeewierplagtages hierdoor aan de kustlijn lagen.
Onze coördinator bracht ons naar een pier waar we even een duik konden nemen. Toen we op het randje van de pier stonden was het toch iets hoger dan verwacht, ongeveer vier meter. Toen de coördinator erin sprong vonden wij ook dat we dit moesten doen. Dus hier gingen we, verstand op nul, aanloopje en jump! Eventjes wat kriebels maar het eindigde met een adrenaline kick en een verfrissend gevoel. Het volgende doel was: how to get out? Dat ging niet zo makkelijk. We moesten letterlijk via een stijle muur bestaand uit rosten omhoog klimmen. Maar om ook maar überhaupt bij de wand te komen moesten we een koraalrif doorstaan. Na heel wat gestuntel kwamen we eindelijk boven. Eenmaal boven kwamen we erachter dat we er niet helemaal heel huids uit zijn gekomen. Schaafwonden overal! Het koraal was toch iets scherper dan verwacht. Bij een wat toegankelijker stukje waar de andere meiden waren neer gestreken kon we nog even rustig genieten zonder koraal. Seriously paradise.
Na een uurtje stond weer een volgende activiteit op het programma. De pick-up truck stond alweer klaar voor een ritje naar de grote supermarkt. Aangezien er (bijna) geen wifi is op dit eiland en de wifi in het huis bijna altijd bezet is besloten we om voor vrij goedkoop een simkaartje aan te schaffen. Na heel wat gedoe en gegier en gebrul met de coördinator over de telefoons en de mankementen er mee konden we weer terug naar huis. Lien heeft nu 3G overal in Indonesië maar bij Flo wil het nog niet helemaal werken.
Rond 5 uur was het tijd om de schildpadden te voeren. Vlakbij het strand staat the turtle conservation. Eerst hebben we even rondgekeken en hebben we kunnen wegsmelten bij de kleine schildpadjes. Daarna was het tijd voor werk. De tobbes werden gevuld en de schildpadden werden een voor een er in getild, vervolgens was het gewoon rauwe vis voeren. Sommige waren toch wel wat wilder dan andere en vonden het nodig om af en toe een klap uit te delen. Niet dat dat heel erg was want wat hebben we er van genoten. Zulke mooie en leuke beesten!
Na het voederen was het tijd voor ons eigen maaltje. Hongerig hadden we van bijna alles wat geproefd waarvan we niet wisten dat de noodles behoorlijk pittig waren. Uiteindelijk was onze mond zelf wel oke maar wauw, onze lippen stonden behoorlijk in de fik! Niet normaal.
Na het eten hebben we ons even terug getrokken in al die drukte van Japanners, chinezen en Europeanen. Blaadje, muziekje, matrasje, the good life. Voordat we bedachten om naar bed te gaan werden we door een Duitse jongen meegevraagd maar de bar waar wij natuurlijk geen nee tegen zeiden. Op naar de bar met de groep over een pikdonkere weg tussen de palmbomen en onder een prachtige, felle sterrenhemel.
In de bar hebben we contact gelegd met twee Nederlandse meiden en twee Fransen. Helaas waren die Fransen niet zo spraakzaam bij het poelen samen met de Duitse jongen. Gelukkig hebben we het erg gezellig gehad met de twee Nederlandse meiden en hebben allerlei verhalen en ervaringen uitgewisseld. Dit was nog maar dag 1 dus we gaan er van uit dat we nog heel wat mensen spreken.
Lang in de bar zijn we niet gebleven omdat we erg moe waren. Terug bij het huis hebben we nog heerlijk voor onze kamer gekletst en werd het al snel tijd om toch maar het licht uit te doen. Dag 1 op Nusa Penida was al super!
Dikke kus en knuffel van ons
Het echte avontuur is nu begonnen. De wekker ging zoals gewoonlijk weer lekker vroeg. Om half 9 stond de taxi alweer voor de deur. Alles ingepakt en klaar voor de volgende bestemming!
Eenmaal in de taxi... (Dit stuk is saai, op naar de boot)... Toen we in de boot zaten hebben we de meest geweldige aussie ontmoet! Hij had grootse verhalen over Nusa en zijn reisverleden. Zo hebben we een kaartje gekregen met alle hotspots die we niet mochten missen. Het was een toffe man, hij vond ons Engels excellent, helaas dacht mevr. Mostert hier anders over.
Hier zijn we dan op een plaatje van Google! Door het heldere water en over het mooie strand kwamen we aan bij de pick up die ons naar het huis zou brengen. Super gaaf zo'n ding! Aangekomen bij het huis stond de lunch al klaar. Het eten hier is niet te vergelijken met het eten dat we kregen in Ubud, het is zo veel lekkerder!! Met een volle maag op naar het strand. Omdat het water zo laag stond konden we niet via het strand zwemmen omdat alle zeewierplagtages hierdoor aan de kustlijn lagen.
Onze coördinator bracht ons naar een pier waar we even een duik konden nemen. Toen we op het randje van de pier stonden was het toch iets hoger dan verwacht, ongeveer vier meter. Toen de coördinator erin sprong vonden wij ook dat we dit moesten doen. Dus hier gingen we, verstand op nul, aanloopje en jump! Eventjes wat kriebels maar het eindigde met een adrenaline kick en een verfrissend gevoel. Het volgende doel was: how to get out? Dat ging niet zo makkelijk. We moesten letterlijk via een stijle muur bestaand uit rosten omhoog klimmen. Maar om ook maar überhaupt bij de wand te komen moesten we een koraalrif doorstaan. Na heel wat gestuntel kwamen we eindelijk boven. Eenmaal boven kwamen we erachter dat we er niet helemaal heel huids uit zijn gekomen. Schaafwonden overal! Het koraal was toch iets scherper dan verwacht. Bij een wat toegankelijker stukje waar de andere meiden waren neer gestreken kon we nog even rustig genieten zonder koraal. Seriously paradise.
Na een uurtje stond weer een volgende activiteit op het programma. De pick-up truck stond alweer klaar voor een ritje naar de grote supermarkt. Aangezien er (bijna) geen wifi is op dit eiland en de wifi in het huis bijna altijd bezet is besloten we om voor vrij goedkoop een simkaartje aan te schaffen. Na heel wat gedoe en gegier en gebrul met de coördinator over de telefoons en de mankementen er mee konden we weer terug naar huis. Lien heeft nu 3G overal in Indonesië maar bij Flo wil het nog niet helemaal werken.
Rond 5 uur was het tijd om de schildpadden te voeren. Vlakbij het strand staat the turtle conservation. Eerst hebben we even rondgekeken en hebben we kunnen wegsmelten bij de kleine schildpadjes. Daarna was het tijd voor werk. De tobbes werden gevuld en de schildpadden werden een voor een er in getild, vervolgens was het gewoon rauwe vis voeren. Sommige waren toch wel wat wilder dan andere en vonden het nodig om af en toe een klap uit te delen. Niet dat dat heel erg was want wat hebben we er van genoten. Zulke mooie en leuke beesten!
Na het voederen was het tijd voor ons eigen maaltje. Hongerig hadden we van bijna alles wat geproefd waarvan we niet wisten dat de noodles behoorlijk pittig waren. Uiteindelijk was onze mond zelf wel oke maar wauw, onze lippen stonden behoorlijk in de fik! Niet normaal.
Na het eten hebben we ons even terug getrokken in al die drukte van Japanners, chinezen en Europeanen. Blaadje, muziekje, matrasje, the good life. Voordat we bedachten om naar bed te gaan werden we door een Duitse jongen meegevraagd maar de bar waar wij natuurlijk geen nee tegen zeiden. Op naar de bar met de groep over een pikdonkere weg tussen de palmbomen en onder een prachtige, felle sterrenhemel.
In de bar hebben we contact gelegd met twee Nederlandse meiden en twee Fransen. Helaas waren die Fransen niet zo spraakzaam bij het poelen samen met de Duitse jongen. Gelukkig hebben we het erg gezellig gehad met de twee Nederlandse meiden en hebben allerlei verhalen en ervaringen uitgewisseld. Dit was nog maar dag 1 dus we gaan er van uit dat we nog heel wat mensen spreken.
Lang in de bar zijn we niet gebleven omdat we erg moe waren. Terug bij het huis hebben we nog heerlijk voor onze kamer gekletst en werd het al snel tijd om toch maar het licht uit te doen. Dag 1 op Nusa Penida was al super!
Dikke kus en knuffel van ons
Goed dat het eten hier beter was, eng om zo in diep water te plonsen. Zee wier , Heerlijk
Koraal is ook scherp, hebben jullie er geen last van,
dan die kleine schildpadjes verzorgen.
Groetjes van Oma, een dikke kus.