De Nijmeegse vierdaagse 2.0

Jaa daar zijn we weer!

Vandaag was een behoorlijk drukke dag. Eline sliep bij mij in bed onder onze reisklamboe aangezien zij boven sliep in een bamboe stapelbed die elk moment uit elkaar kan vallen met allemaal gekko's op de muren. Erg schattig lepeltje lepeltje gelegen. 7:30 op, 8:00 ontbijt, was best lekker maar zeer weinig en licht verteerbaar. Na het ontbijt mochten we ons klaarmaken voor een druk programma. Rugzak gepakt, wandelschoentjes aan en gaan. Via een interessante wandelroute gingen we naar het centrum van Ubud, door de jungle, langs rijstvelden met allemaal schattige huisjes en lokale maar mooie restaurants. Na een flink stuk lopen langs de drukke wegen en over een enorme brug met een tempel er onder kwamen we aan bij "the royal palace". Het was kleiner dan we hadden verwacht maar wel heel mooi, mooie beelden en tempels. Een ding wat ons op viel... Ook beelden mogen niet naakt getoond worden, elke beeld heeft een doek om zich te beschermen.

Na de tempel werden we naar de grote, oudste markt in Ubud gebracht. Terwijl het begon te regenen liepen wij gelukkig overdekt door de markt met allemaal leuke spulletjes en geurtjes van lokale producten. Zo veel mensen en zo'n leuke sfeer. Iedereen wil je iets aanbieden en beweert dat je hun spullen nodig hebt.

De derde activiteit op het programma was "the monkeyforest". Om eerlijk te zijn keken we daar niet echt naar uit aangezien we hier en daar wat verhalen hadden gehoord over dat ze agressief zijn, je spullen oppakken, tassen openritsen etc.
Eenmaal daar, beetje gespannen dus, liepen we eerst een stuk door een echt bos. Big massive trees, een brug over een rivier, prachtige tempel en een bron met heilig water. Daarna kwamen de apen...

Je kwam op het plein, en meteen, allemaal apen, rennend en springend achter mensen met bananen. We liepen met een vriendin Claire (ook Nederlands) en een Duits meisje door het park, even rondkijken. Uiteindelijk bleven we hangen aan de zijkant van een tempel waar bijna alle apen verblijven. Allemaal schattige kleine aapjes rennen over de muren en klimmend in de bomen. Een aapje was zeer geïnteresseerd in mn camera, keek er recht in, pakte het vast en pakte daarna mijn vingers, super lief van die kleine zachte babyhandjes. Ik dacht dat ik het opnam maar helaas... Footage gone.

Daarna wilden we nog een keer proberen maar dat lukte helaas niet meer dus ja er was nog maar 1 oplossing... Bananen! Dus wij bananen halen op het pleintje bij de drukte van de mensen en de oudere apen. Eline heeft ze net in haar hand en een aap heeft het al in de gaten. We wilden het graag bewaren voor de kleine aapjes maar deze was erg overtuigd dat Eline zijn bananen vast had. Zodra we het doorhadden was hij al op haar gesprongen, één banaantje oke dan, maar deze aap was nogal groot en vond haar haar en shirt ook wel interessant dus die ging daar ook nog even aan hangen. Uiteindelijk konden we met de rest van de banaantjes ook de kleine aapjes weer tevreden stellen, super schattig. Na de monkeyforest (ong 2 uur) zouden we terug lopen naar het huis om daar snel even te lunchen en daarna zouden we les krijgen over de Balinese cultuur, maar wij wilden voordat we naar huis gingen nog even eten halen bij de grote supermarkt omdat waarschijnlijk de lunch niet echt de beste lunch zou zijn. We namen afscheid van de groep en begonnen de wandeling. Na een stukje lopen zijn we maar bij een tentje gaan zitten om eventjes bij te komen en bij te tanken. Twee mango shakes en één lime juice, heerlijk! Daarna snel weer door aangezien we een tijd hadden en de supermarkt nog moesten vinden. Na een stukkie stevig doorlopen hebben we wat lekkere locale dingetjes gekocht, Oreo voor €0,47 en andere speciale aparte koekjes/bakjes.
Daarna snel de weg terug vinden en op naar het verzamelpunt. We dachten dat we veel te laat waren maar we waren gek genoeg de eerste. Eenmaal compleet liepen we door het wat armere gedeelte van het dorp. Kleine rijstvelden, mooie huisjes en een vrouw met een dooie kip in haar handen. Je moet er maar van houden.

We kwamen aan in het huis van de organisatie en gingen zitten op het terras zonder schoenen. Eindelijk even zitten na al dat lopen en het haasten. Onze coördinator (waarvan we de naam even kwijt zijn) ging ons vertellen over de ceremonies, de lifestyle en andere weetjes over het leven in Bali. Het verklaarde best wel wat dingen die we op straat hebben gezien. Bijvoorbeeld de bloemetjes in bananenbladeren overal op straat, dat schijnt een dagelijks ritueel te zijn. Ze offeren bloemen voor dat ze naar werk of school gaan in de hoop dat ze goeie klanten krijgen en een goede dag hebben, daarna na het werken of school nog een keer om de god te bedanken voor de goede dag en voor alles wat ze geleerd hebben. De meest indrukwekkende ceremonie vinden we "Nyjepi" (silence day) wat na nieuwjaar is, ze zijn dan een dag helemaal stil. Ze zitten thuis bij hun familie om na te denken over wat ze fout en goed gedaan hebben om vervolgens je leven te verbeteren. Ook word alles weer heilig, de wegen, het water en de lucht. Allemaal omdat het een dag kang niet wordt gebruikt en ze met een schone lei willen beginnen.

Wat we ook erg indrukwekkend vonden is dat er allemaal zo vredig is, alle mensen hier geloven in het geven en nemen. Zolang je vriendelijk bent en naar ze lacht zullen ze geen moment twijfelen om je re helpen als je in de problemen zit. Alles moet ook in balans blijven, na iets kwaads moet iets goeds gebeuren. Nog iets opmerkelijks, er staan nooit hoge gebouwen in Bali omdat de huizen niet hoger dan de palmbomen mogen komen. De palmbomen zijn heilig voor de Balinezen en moeten daar dus onder blijven. Het is zo mooi hoe die mensen in het leven staan en over alles nadenken, respect is heel erg belangrijk en over alles wordt goed nagedacht.

Na onze les gingen we naar huis voor het eten, wat deze keer echt lekker was. Nasi met chili, een eitje en "snake fruit". De naam zegt al veel, de schil ziet er uit als de huid van een slang, heel aparte vrucht, veel mensen hebben het geprobeerd maar vonden het niet lekker. Het rook inderdaad niet al te lekker maar vond de smaak best oke. Later kwamen we er achter dat de "snake fruit" meerdere malen op her menu staat, wat een feest.

Na ons eten mochten we onze spullen weer pakken want we werden opgehaald voor een traditionele dans in het centrum van Ubud. We zaten met z'n achten in een auto, totaal niet tegen elkaar aan gedrukt... Maar het had wel iets gezelligs. We stapten uit en alles was versierd met lichtjes en gezelligheid van mensen. Wat ons is opgevallen is dat ze het woord excuse me vrij moeilijk vinden om uit te spreken. Voor hen is het gewoon acuse me. That's it. Niet moeilijk doen, gewoon acuse me.

De show was erg leuk om te zien, er was een grote groep die soort van acapella zongen rond een vuur. Het "koor" moesten de apen voor stellen en het verhaal ging over een prins met geesten en beheksen, erg duidelijk was het niet echt. De eind scene was wel vrij apart, in de beschrijving stond dat er een trance dance gedans zou worden en dat de the man on the horse in een trance zou raken. Nou weten we niet of hij echt in een trance zat of niet maar hij vond het blijkbaar de normaalste zaak van de wereld om met zijn blote voeten 20 minuten